uzdolniony człowiek

См. также в других словарях:

• uzdolniony — uzdolnionynieni «odznaczający się zdolnościami; zdolny, utalentowany» Uzdolniony polityk, sportowiec. Uzdolnione artystycznie dziecko. Wybitnie, wszechstronnie uzdolniony człowiek …   Słownik języka polskiego

• stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę …   Słownik frazeologiczny

• mimik — m III, DB. a, N. mimikkiem; lm M. mimikicy, DB. ów 1. «człowiek uzdolniony mimicznie, umiejący wyrażać uczucia i myśli za pomocą mimiki» 2. → mim w zn. 1 …   Słownik języka polskiego

• fenomen — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. fenomennie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś niezwykłego, wyjątkowego, osobliwego; osobliwość, kuriozum : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fenomen natury. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• indywidualność — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. indywidualnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zbiór cech charakteru, uzdolnień, właściwości psychicznych jakiegoś człowieka, dzięki którym różni się on od innych ludzi; osobowość, swoistość, oryginalność :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień